21 oktober - Eerste doelstelling gehaald!!

Het is gelukt! De vlucht was op zich prima, hij verliep geheel op tijd, maar acht uur vliegen blijft toch een heel traject. Veel slapen doe je niet, ook al vertrek je midden in de nacht. De overstap van Sydney International Terminal naar de Domestic Terminal bleek echter een obstakel eerste klas. Je neemt de shuttle bus denk je, �mis. Niet omdat die bus er niet is, maar daar mag je alleen mee wanneer je een instapkaart hebt voor een domestic flight van Quantas. Ik probeer nog in de international vertrekhal in te checken, maar dat kan natuurlijk niet. Dom! Het argument dat we met Quantas verder vliegen naar Coffs Harbor? Jammer, leuk geprobeerd mijnheer, maar u bent niet met Quantas ingevlogen� U moet het zelf maar uitzoeken (citaat: You are on your own!). We zijn weer met beide benen terug op de grond van een westers land. Service, klantvriendelijkheid, waar heb je het over? We worden dus geforceerd om via de voor de Opympische spelen aangelegde trein naar Sydney te gaan. Een halte verderop, nog geen 500 meter rijden a raison van $ 4,50 p.p. Kennelijk moeten we bijdragen aan de exploitatie daarvan. Daarnaast mogen de trollies niet naar het perron, zodat we honderden meters met onze zware tassen moeten slepen Ma die na de zware vlucht toch al op haar laatste benen loopt, sjouwt zo ook veel meer dan ons lief is. Maar, het lukt. We checken nog net op tijd in voor de laatste vlucht, die prompt een half uur vertraging heeft.
En dan, Coffs Harbor. Tante Nanny staat er om ons op te halen. We hebben onze belofte ingevuld die we vijf jaar geleden hier gedaan hadden: �We komen weer terug�, met als grote bonus zus Roos. Een heel mooi weerzien! De eerste doelstelling van de reis is gehaald, moeders is op de plaats van bestemming gebracht.