26 oktober - Even wennen!

Hadden we gisteren al geen GPRS ontvangst, nauwelijks waren we echt op pad naar Kakadu National Park, of ook alle andere mobiele telefoon functies hielden er mee op.
Onze eerste stop op weg naar het park was Fog Dam. Hier was een interessante wandeling uitgezet in de �wetlands�. Kakadu bestaat voor een belangrijk deel uit moerassen, die anders dan wij gewend zijn gedurende het jaar deels erg nat zijn of onder water staan en gedurende een ander deel van het jaar gedeeltelijk droogvallen. We zijn nu aan het einde van de droge tijd (dat hopen we althans!!), hetgeen inhoudt dat er nog maar weinig plekken zijn waar water is. Daar verzamelen de beesten zich en in theorie kunnen we dus gemakkelijk allerlei beesten en vogels van dichtbij zien. Tot zo ver de theorie. De werkelijkheid? Bij het beginpunt van de wandeling aangekomen stapten we voortvarend het pad op naar een serie uitkijkpunten waar we watervogels zouden zien. Na nog geen 100 meter werden we overvallen door beesten die er ook bleken te zijn, muskieten! En niet een paar ook!!. Domme Hollanders, zo dachten we. Terug en insmeren, �this is Australia� dombo. Opnieuw op pad. Deze keer haalden we dankzij groots doorzettingsvermogen het eerste uitzichtpunt, waar uitsluitend een droge meerbodem en heel, heel veel meer muskieten te vinden waren. De rest van de uitkijkpunten hebben we maar gelaten voor wat ze waren, we zijn om ons heen slaand teruggerend. Cora kon heel redelijk tegen de beten, maar ik zat onder. Zeker twintig beten, elke beet zo groot als een kwartje met een dikke schijf eronder. En jeuken!!! Feest.
Dan de ingang van het park, zowaar geen entree betalen. Niet veel verder de volgende geplande stop. Aurore Mamukala Narture Walk. Omstreeks deze tijd zouden zich hier nu duizenden Magpie Geese ophouden om zich te voeden voor de paartijd. Eerlijk is eerlijk, er waren er zeker nog honderden over. Best wel interessant hoor, maar de meeste waren kennelijk al verder getrokken. Echter, wie wachten er wel op deze argeloze toeristen? Mis, geen muskieten. Maar wel honderden vliegen die zich speciaal in je mond, ogen of oren wilden nestelen. Nature Walk, niet op deze wijze. De tweede vlucht naar de camper, nog voor de lunch! We beginnen te begrijpen waarom er hier bijna geen mens te vinden is, laat staan een toerist. En dan hebben we het nog niet eens over de temperatuur die niet onder de 35 graden wil zakken.
Toch geven we het natuurlijk niet op, kleine tegenslagen horen erbij. De volgende stop is Ubirr. Dit is een plaats in het Noord-Oosten van het park waar veel aborigional tekeningen te vinden zijn. Nu, dat klopt. En dan blijkt dat Australi� ook heel bijzonder kan zijn, want we lopen als enige tussen vele tientallen, duizenden jaren oude, rotstekeningen. Als slot na een pittig klimmetje nog een schitterend uitzicht over de wetlands. Prachtig!!
Omdat we twee wandelingen feitelijk over hebben geslagen, komen we verder dan vandaag eigenlijk was gedacht. Nog naar Nourlangie Rock, opnieuw rotstekeningen. De omgeving is wat minder spectaculair, maar de tekeningen zelf zijn van buitengewoon hoge kwaliteit. Aan de ene kant echt indrukwekkend als je bedenkt dat ze 4 a 5 duizend jaar oud zijn, Aan de andere kant komt bij mij ook op dat de Egyptenaren toen al aan de piramides bezig waren. Het blijft een relatief gebeuren!!

Morgen om 06.25 naar de boottocht op de Yellow Waters. Dat is wel erg vroeg op, maar het staat hoog aangeschreven. Maar, we hebben inmiddels echter wel geleerd dat dat op zich niets zegt. We zullen zien.