27 oktober - Wat een land!

Vroeg op, maar bepaald niet voor niets. Als eersten op de boot, dus mooi vooraan. Eerst enige twijfel als de kapitein/gids zich meldt. Hij weegt zeker 175 kilo, maar als hij eenmaal zit blijkt hij zowel te kunnen sturen als geweldig te kunnen vertellen. Dan begint een boottocht om niet te vergeten. Duizenden en duizenden vogels, overal om je heen. En niet alleen van een paar families, nee tientallen verschillende vogelfamilies trekken voorbij. Twee uur lang! Jammer dat je geheugen in de verste verte niet in staat is alles te onthouden. Daarnaast vele zoutwater krokodillen. Dat is het gevaarlijkste slag ter wereld, ze vallen aan en kijken niet om. Meer mensen zijn dit jaar al omgekomen door deze krokodillen dan door haaien!
We zien de lokale baas, zeker 8 meter lang, en tientallen onderdanen. Een ervan heeft een joekel van een vis gevangen (een Baramundi van een meter of zo) die zij of hij in hapklare stukken uiteen probeert te slaan. Heel bijzonder.
De twee uren vliegen om, jammer dat het over is. Terug bij de kade wordt je met je neus op de feiten gedrukt. De kade is zo ontworpen dat hij in het natte (flood) seizoen 5 meter kan stijgen. Vijf meter!! Dat is nog maar enkele weken weg, en wil je zo te zien echt niet meemaken!

Dan op naar de volgende stop, Katherine Gorge. Ongeveer 250 kilometer rijden. Goed te doen? Ja en nee. Ja, de afstand is beperkt en de doorgaande wegen zijn prima. Nee? Het is bloedheet vandaag. Ergens tussen de 35 tot 40 graden, daar kan onze airco niet tegenop. Misschien toch een tikje te laat in het seizoen?? Van weeromstuit hebben we morgen een niet al te lange ( 2 uur) tocht geboekt door de altijd al hete Katherine Gorge, zeker nu er (heel zeldzaam) een zoutwater krokodil is gezien en we niet mogen zwemmen!
Warm gemaakt door mooie verhalen over het dinner alhier met zonsondergang boven de Gorge melden wij ons om 18.30 bij het vistors centre annex restaurant. Dicht! Moet die arme Cora toch nog aan de bak! En dat op een dag die qua techniek toch al niet lekker liep. Toen we gisteravond laat mijn laptop uit zijn schuilplaat visten bleek hij knap nat te zijn. De rest van het bergkok ook! Kennelijk ergens een lek! Inderdaad, bij de boiler. Zonder enig gereedschap begin je niet veel (alhoewel, met het swiss army knife kon in ieder geval het boilerhok nog worden opengeschroefd en het probleem worden gevonden). Gelukkig werkt de laptop nog. Nu ergens wat siliconenkit op de kop tikken om alles dicht te smeren. Of het werkt weet ik niet, maar in ieder geval heeft Maui er nu een hele klus aan om het echt goed te repareren. Eigen schuld dikke bult, een goede afleveringscontrole had dit zeker moeten vinden.