3 december. Wat een rommeldag.

Na wel wat, maar niet al te veel regen werden we vroeg wakker. Zwaar bewolkt, maar je moet toch wat, dus het bed uit. Het bekende ritueel, opstaan, douchen, ontbijten en we gaan op pad. Het weer is donker, maar nog droog. Voortvarend gaan we op pad, het tweede deel van de Snowy Mountains tegemoet. Binnen 7 kilometer - zo blijkt later - rijden we verkeerd, maar dat hebben we al na een paar kilometer door. Terug en wel afslaan, echter, opnieuw nu te vroeg en deze keer duurt het heel wat langer voordat we dat doorhebben. Dit niet in de laatste plaats omdat het landschap prachtig is en er heel veel mooie vogels om ons heen vliegen. Bovendien wordt het weer zienderogen beter. Maar, de namen op de borden komen mij steeds minder bekend voor en na een stop en indringend onderzoek van de kaart, rechtsomkeert. Een uurtje om, wie maalt erom. Wat minder prettig is, is dat het weer zienderogen verslechterd. Zo ook de weg. Na een langdurend gesprek met de vorige campingbaas weet ik onder andere dat vrijwel het gehele park in 2003 in de brand heeft gestaan, zelf het best wel even hier vandaan liggende Canberra is erdoor getroffen, De bosbrand heeft meer dan een maand geduurd. De gevolgen ervan zien we ook vandaag weer uitgebreid. Het weer is inmiddels ook weer zeer verslechterd,we rijden weer in de mist/wolken en regen. De combinatie van de mist en alle verbrande dode bomen is echt spookachtig, je waant je op een ander wereld. Je gemiddelde snelheid ligt in dit soort weer van regen en een zicht van 10-20 meter niet hoog, maar nog altijd hoger dan dat van een fietser. Daar haalden we er dan ook op een gegeven moment een van in. Hij signaleerde vaag dat hij met ons wilde praten, dus stopten we. De man was totaal verkleumd. Hij was, zo bleek later, echt een ervaren lange afstand fietser (die zie je hier meer) en bezig met een tweeweekse fietstocht van Melbourne naar Sydney. Maar op de Snowy Mountains in dit weer was hij geheel niet voorbereid.. Drijfnat, verkleumd, gevoelloze vingers en voeten, enz..Tja wat doe je dan, je hijst hem met fiets en al aan boord, want het is echt pokke weer en het volgende dorpje is nog zeker vijftig kilometer weg. En met zijn gemiddelde snelheid van geen tien kilometer per uur, zou hij tegen die tijd hij zwaar onderkoeld zijn. En zo veel auto’s, laat staan campers waar zijn fiets ook nog in kan, rijden er hier in dit weer bepaald niet rond (om precies te zijn, wij hebben er geen gezien). De tocht wordt voortgezet. We zullen het verhaal niet langer maken, het weer blijft prut. Ook van het tweede deel van de mooiste bergroute van Australië hebben we niets gezien. Op de grote weg aangekomen moest Brian (de fietser) naar het Zuiden en wij naar het Noorden. Hij was van plan kamp te maken op een vlakbij gelegen camping. We hebben nog een kop soep voor hem gemaakt om hem verder op te warmen en hem veel succes gewenst.
Wat een hobby!! Door het omrijden in het begin, en onze goede daad in het tweede deel van de dag liepen we zwaar achter op ons schema. Het enige wat we echt wilde doen was naar de grootste waterkrachtcentrale van Australië gaan. De laatste tour was om 14.00 uur dus moesten we ons nu echt haasten om er op tijd te zijn, maar het lukte, weliswaar zonder lunch (afzien hè) Het geheel was zeer indrukwekkend, alsook opnieuw het gehele project. De omvang ervan kan vergeleken worden met de Delta werken, de Betuwe lijn en ook nog een vleugje HSL erbij. Voor die tijd (start 1949) een indrukwekkend visionair project. Daarna nog 40 kilometer verder naar Tumut, waar we zullen overnachten. Hier bij dit stadje aangekomen lijkt het wel alsof er een wervelstorm doorheen is gegaan. Kilometers grond licht bezaait met bladeren en takken, tientallen bomen zijn omgewaaid. Op de camping aangekomen blijkt dat er gisteren een hevige storm heeft gewoed (we vonden het weer inderdaad al niet best). Ook hier een paar bomen om en duizenden takken op de grond. Ze koesterden zich gelukkig dat niemand gewond was geraakt… Terugkijkend viel het bij ons dus eigenlijk mee. Ophouden met dat geklaag!! Laten we bijvoorbeeld blij zijn hier niet te fietsen!!