10 januari. Dagje Java

Nu, opstaan om 03.45 uur valt niet echt mee. Maar het lukt, op tijd staan we in de lobby om opgehaald te worden. Ma gaat niet mee, de dag lijkt haar te zwaar en ze heeft de Borobudor in haar jeugd al gezien. Het hotel heeft zelfs voor ontbijtboxen gezorgd, die keurig klaarstaan.
Op tijd opgehaald, op tijd op het vliegveld en op tijd ( 06.00 uur) vliegen we. Dat gaat prima zo.
Omdat er een uur tijdverschil is tussen Bali en Java komen we nog steeds om 06.00 uur in Yogyakarta aan. Dit is een stad in midden Java waar 3 � miljoen mensen wonen, vlakbij de vulkaan Merapi. De Merapi is echt een plaatje, hij rookt permanent en heeft dan ook een mooie pluim. Jammer dat het nogal heiig is. Hij is overigens bepaald niet ongevaarlijk. Elke paar jaar barst hij uit, bij de een na laatste keer waren er 66 slachtoffers.
Het eerste doel is de Borobodur, waar we om 07.00 uur als eerste toeristen tegenop klimmen. Het is een van de grootste Boedistische heiligdommen ter wereld, in de 8e eeuw gebouwd. We moeten zeggen, het geheel is inderdaad groot en indrukwekkend. Foto�s doen er eigenlijk geen recht aan. We hebben er twee uur in en op rondgelopen en onze ogen uitgekeken. Onze Nederlands sprekende gids wist er ook veel over te vertellen. Het besluit om de tocht te maken wordt nu al als juist gezien! Na het bezoek lopen we via de uitgang terug naar ons busje, maar daarvoor moeten we ons een weg langs honderden en honderden kraampjes en verkopers banen. Om allemaal in leven te blijven moeten hier toch duizenden en duizenden toeristen langskomen, wij hebben er vanochtend hier niet meer dan misschien 25 gezien. Voor ons mooi, maar voor al deze mensen ligt dat natuurlijk anders. Toch zijn ze niet opdringerig en nee wordt direct geaccepteerd, maar je moet het wel vaak zeggen.
Weer terug naar Yogyakarta, met onderweg na een tweetal andere tempels een bezoek aan een zilversmederij. Hier hebben we ja tegen gezegd omdat we zelf oud Yogya zilver hebben en we benieuwd zijn hoe het er nu uitziet. Nu, smaken veranderen. Er is niet veel meer dat lijkt op wat wij hebben, maar wat we hebben is duidelijk mooier dan wat er nu wordt gemaakt (althans dat vinden wij). Tegen de leerfabriek, houtsnijderij, meubelmaker en batikfabriek zeggen we nee, maar een kunstenaar die via batiktechnieken werkt willen we wel even zien. Nu, even wordt wel meer dan even, want er hangen prachtige doeken (letterlijk doeken). Na veel wikken en wegen besluiten we een bepaald doek te kopen. Om ons te laten zien hoe gemakkelijk het op te vouwen en mee te nemen is haalt de kunstenaar een doek van achteren en� dat vinden we nog mooier. Het was de vorige dag pas klaargekomen en nog niet opgehangen. Wat een toeval. Nu weer een plekje zoeken in huis.
Inmiddels is het tijd geworden voor de lunch, natuurlijk rijsttafel. Deze is ons elders wel eens wat tegengevallen, maar deze keer bepaald niet. Inmiddels weten we dat het middagprogramma in duigen is gevallen omdat het uitgerekend vandaag een belangrijke dag voor de moslims is (75 % van de inwoners van de stad en we zien dan ook overal mensen in grote bijeenkomsten bidden). Iedereen heeft vrij en veel is er dicht, zo ook het paleis van de Sultan waar we naar toe zouden gaan. Het alternatief is een wandeling door het centrum van de stad. Hier is nog aardig wat uit de Nederlandse tijd te zien en wat erg leuk is, we worden meer dan eens aangesproken op straat (waar we zo ongeveer de enige buitenlanders zijn) door mensen waarmee we gezellige praatjes maken en ons de weg wijzen naar bepaalde bezienswaardigheden. Vaak spreken ze ook nog wel een paar woorden Nederlands. Er is geen spoor van een anti Nederlandse stemming te bespeuren. Het verleden is het verleden, zo horen we vaak zeggen. Wij kijken naar de toekomst.
Het laatste onderdeel van het programma is de Hindoe�stische tempel �Prambanan� uit de 9e eeuw. Veel minder bekend dan de Borododur maar zeker ook heel groot en bijzonder. Hij bestaat uit een groot aantal torens, waarvan de hoogste meer dan 45 meter is. Een onverwachte toegift van formaat. We zitten op tijd op het vliegveld waar we de slechtste maaltijd in de meest droefgeestige omgeving van de gehele reis hebben, maar het vliegtuig vertrekt op nieuw op tijd. Om 23.30 uur zijn we terug in het hotel. Het was een lange dag, maar meer dan de moeite waard.