7 januari - Het eiland verkennen.

Om 09.00 uur worden we opgehaald voor een tocht naar het noorden van het eiland. We hebben ons eigen busje met chauffeur en Nederlands sprekende gids. Een buitengewoon leuke jonge dame. Eerst begint de onderhandeling over welke kunstvormen we wel en niet willen zien. De dames zullen zeker wel de goud- en zilversmeden willen zien, en batikken? Verder ook nog houtsnijwerk en schilders zeker�? We laten weten uitsluitend in het batikken en de schilders ge�nteresseerd te zijn. We stoppen al snel bij het batikken. Leuk om even te zien en dan natuurlijk de winkel in. Cora komt nog in de verleiding iets te passen, maar haar lengte wijkt toch wel erg af van dat van een Balinese. Geen business hier. Dan de bergen in want Bali bestaat voor een groot deel uit vulkanen, tot meer dan 3000 meter hoog. De tocht naar de eerste stop, warmwaterbronnen, gaat nog over relatief vlak terrein. Elk bebouwbare vierkante meter is bebouwd, meestal met rijst. Er zijn hier drie oogsten per jaar, hetgeen wellicht een van de redenen is dat het hier redelijk welvarend oogt. Men woont in redelijk ruime stenen woningen, geen open riolen en weinig troep op straat. Wat er wel veel op straat is zijn scooters en brommers. Duizenden, je ziet er altijd wel een paar! Verder is het hier groen, heel groen. De warmwaterbronnen zijn aardig, maar niet meer dan dat. Wel liggen ze in een prachtige omgeving. Dan naar de eerste tempel, de Pura Luhur Batukau. We mogen alleen gekleed in sarong en sjerp een tempel in, dat maakt een mooi plaatje! Bali is van oudsher hindoestaans, met een zware eigen saus van lokale goden en demonen. Elk Balinees huis heeft meerdere tempel(tjes) in huis en op het grondgebied om te offeren. En offeren doen ze hier, elke dag gaan er tonnen rijst, bloemen, koekjes, sapjes en wat niet meer naar de goden en demonen. Waar je ook kijkt, je ziet wel iets in een, meestal klein, mandje of schaaltje liggen. De tempels zelf, blijken hier niet zoveel voor te stellen. Althans, niet voor degenen die een jaar geleden de boedistische tempels in Thailand heeft gezien, maar ook niet in vergelijking met bijvoorbeeld de kerken in Europa. Zelfs de tempel waar we nu zijn, een van de belangrijkste, is in oppervlakte echt niet groot met wat kleine donkere gebouwtjes erop. Bovendien zijn er bijna geen mensen. Geen toeristen, maar ook geen Balinezen. Toch is het daarmee bepaald niet oninteressant. Dan naar de hoger gelegen rijstvelden van Jatiluwih. We klimmen fors en dan opent zich het ene na het andere fantastische panorama voor ons. Wat zijn die terrasvormige rijstvelden mooi. Je raakt er niet op uitgekeken. Maar, we moeten verder de vulkaan op, naar het Bratan meer. Klimmen en klimmen, soms in de eerste versnelling. En dan slaat de bergenduivel die ons ook in Australi� achtervolgde weer toe, het begint te storten. We weten direct hoe een tropische stortbui er ook alweer uitziet, waarom het hier zo groen is en waar het water voor alle rijstvelden vandaan komt. Als we aankomen bij het meer is dat vanwege de regen nauwelijks te zien, eerst dus maar aan de lunch. Dit is een buffet dat wat tegenvalt. Ook daarna is het nog regenachtig, maar op naar de tempel van de hier zo cruciale irrigatie, de Pura Ulun Danu Bratan. Ook deze is niet groot, maar prachtig gelegen aan de rand van het meer. Juist het donkere en slechte weer met laaghangende bewolking geeft een heel aparte sfeer en een schitterend plaatje. Wel vanonder de paraplu fotograferen!. Dan terug naar Sanur. Wel nog even langs een galerie, Ma wil een schilderij met een bepaalde soort bloeiende boom erop kopen. Ondanks dat het een geweldig grote galerie is, is de zo gewenste boom niet te vinden. Wel vindt Wouter iets van zijn gading, zodat we de lokale economie toch nog wat geholpen hebben. �s Avonds zijn we uitgenodigd voor een diner met Balinese muziek en dansen in het hotel. Niet te vergelijken met iets dat wij in het westen kennen. Leuk om te zien, en we hebben nog meer muziek en dansen ingepland, maar je moet er niet de hele dag naar luisteren.