11 januari – Snorkelen.

De plekken om hier leuk te snorkelen kunnen veelal alleen per boot bereikt worden. Dat maakt het voor Ma onmogelijk om te snorkelen, want het in en uit de boot klauteren is zowel gezien de leeftijd als de slechte rug geen optie.
Om te proberen Ma toch te laten snorkelen, hebben we naar een interessante plaats gevraagd waar we vanaf het strand het water in kunnen. Die is er wel, maar dan aan de andere kant van het eiland. Twee en een half uur rijden, zowel heen als terug. We hebben besloten het toch te doen, per slot zal het wellicht de laatste mogelijkheid voor haar zijn. (De vorige keer was overigens 45 jaar gelden in Curaçao!). Het strand blijkt er pikzwart te zijn, lavasteen. Heel apart. De reden waarom het hier interessant is komt doordat er hier aan het einde van WW2 vlak tegen de kust een Amerikaans oorlogschip vergaan is. Een wrak is een plaats waar koralen, algen e.d. op groeien, waardoor er veel vissen op af komen.
Nu, het is inderdaad leuk. Het wrak ligt heel ondiep (van 5 tot 30 meter) en er leven veel vissen. De hoeveelheid koraal val wat tegen, maar wat er is, is mooi. Voor het eerst is het ergens druk. Nu met duikers. We zien er enkele tientallen door het wrak zwemmen. Leuk gezicht. Ma deed het prima, we hebben anderhalf uur gesnorkeld. Er zullen vast niet zoveel 83 jarigen zijn die met duikbril, snorkel en vinnen nog in het water te vinden zijn.
Dan terug naar het hotel. Douchen, drankje, eten en de dag is weer om. Morgen weer een excursie!