23 december. Van alles wat.

NB Endelijk gelukt! Allen in de hoofdstad van deze staat blijkt het mogelijk te zijn verbinding te maken. Maar, het goede neiuws ia dat we hier de eerstvolgende dagen zitten. Voor de volhardende lezers, zes dagen weblog lezen... sterkte!!


Al kort na vertrek stond een wandeling langs de hier spectaculaire kust/kliffen gepland. Nu, deze wandeling was fantastisch mooi. De uitdrukking, daar wordt je stil van, kwam meer dan eens bij mij boven. Omdat we er vroeg waren hadden we de gehele wandeling van anderhalf uur voor ons zelf, wat er een extra tintje aan gaf. Daarna richting Hobart, maar eerst langs de camping waar we de laatste dagen zullen staan. Onze telefonische boeking was goed verlopen, we werden verwacht. Daarna op naar Hobart, nu nog niet zozeer voor de plaats zelf, dat komt nog wel, maar om te proberen nog te boeken voor een heel speciale boottrip van meer dan drie uur langs Bruny Island. Er kunnen maar 48 mensen op de boot, dus we hielden ons hart vast.. maar er was op maandag nog plaats. Dat betekent dat de laatste echte dag (dus niet de schoonmaak-, inpak- en camperinleveringsdag) nu vastligt. Na dit goede nieuws zijn we Mount Wellington opgereden. Dit is de berg waar tegenaan Hobart is gebouwd. Deze berg is meer dan 1200 meter hoog, maar de voet ervan komt uit in zee. Een heel bijzonder fenomeen. Ook bijzonder was het geweldige uitzicht dat je vanaf deze berg had. Niet alleen over Hobart en de baaien eromheen, maar eigenlijk over geheel Zuidelijk Tasmanie. Opnieuw stonden we met verbazing naar het grootse uitzicht te kijken. Tasmanie is echt een geweldig gebied. Op de weg terug naar de camping de kerstinkopen gedaan. In ons campertje wordt het geen zes of zeven gangen diner, maar we zullen zeker niet van de honger omkomen (dit voor het geval iemand zich daar zorgen over maakt)