6 december. Moeder natuur is ons niet echt vriendelijk gezind.

Ja, vanochtend nog wel. We konden zelfs buiten ontbijten en toen we nog een boodschapje in Bairnsdale deden bleef het weer ook goed. Maar na een uur of wat op pad te zijn begon het toch met vlagen hard te waaien. Ik zou echt niet weten hoe hard, maar iedereen had grote moeite zijn voortuig op de weg te houden, de takken vlogen over de weg en de brandweer stond in het plaatsje waar we doorheen reden al kant en klaar om met hoogwerkers uit te rukken. Bij dit soort weer verwacht je regen, veel regen, maar dat viel mee.
Na een uur of wat (en 70 kilometer verderop) hield het op. Nog een uur of wat later waren we op bestemming, het nationale park Wilsons Promontory. Drie van de vier kanten van het park worden door de zee begrensd. Het is de eerste keer dat we in een NP zullen overnachten, meestal kan dat alleen met een tentje.
De natuur is inderdaad mooi en de kusten echt prachtig, ondanks de ook hier bewolkte hemel.
Wij laten ons daardoor niet uit het veld slaan, dus na een plekje op de camping gevonden te hebben, schoenen en regenjacks aan en op pad. Er zijn hier verschillende uitdagende wandelingen. Nu, het eerste half uur de berg op werd het weer slechter en slechter, en toen we aan de andere kant van de berg aangekomen waren waar de wind opstond begon het toch te regenen. Wegwezen was wat we deden. Teug naar de camper. Daar kwamen we met de staart, of beter, de natte broek tussen de benen na een uur weer terug. En frustratie, frustratie, nog geen kwartier later regende het niet meer, maar de lucht bleef dreigend. Die dreiging heeft hij na het eten ingevuld, want inmiddels komt het met bakken uit de hemel. Dan geeft zo�n camper toch een goed gevoel. Tot nu toe werkt moeder natuur niet echt mee voor wat betreft onze sportieve plannen. In het Noorden was het 45 graden of meer toen we wilden gaan wandelen. In West Australi� maakten bosbranden het ons onmogelijk, in de Snowy Mountains hebben we weliswaar een van de geplande wandelingen kunnen maken, maar als straf hebben we nooit meer iets van die bergen gezien. Maar we houden moed, morgen zullen we alsnog proberen enkelen van de geplande wandelingen te maken.